almost ready.

Let's go for a walk
together with my thoughts
between dusted jokes
and memories form 1984.
On the left side there is a corridor
this ugly painted road between book shelfs and cigarette smoke
with all the forgotten, displaced, bad habits of mine, of yours.
A walk between hanging words, pictures, smells
grass leaves and ponds.
I walk there quite often,
meet absent minded friends
enemies, fears, old good songs.
Nothing's here to fear
its all in my head
hidden, choked, clear or lush.
Nothing's here to fear
the ice is not cold if i don't want it to be
the cakes I bake smell delicious..
you have never left.
There... let's take a walk
In broken mirrors inverted
as I can remember
not you. not anyone else
just me. just me. only me.
We'll take a walk,
fly on the swings in my secret garden
eat cherry pie, drink cherry wine under the cherry tree (...)

086

Who told you
That baby i'd come by tonight
Too lazy and tired in spite
Of the fact that i like you
Maybe instead i'll write
Of all of the dreams i had last night
While you were sleeping
And dreaming and feeling and skimming
I saw beatiful thing
I saw a blue moon kissed by orange stars
Dancing in th eland of wishes quite far
I saw tou kissing my finger tips
With your bright crazy yellow lips
Our ideas can get quite ill

Wołanie do człowieka pierwotnego

Przyniosłam Ci telefon, człowieku pierwotny
za parę tysięcy lat
będziesz mógł go użyć,
opowiedzieć dlaczego
na tej właśnie ścianie w jaskini
namalowałeś lwa.
Przyniosłam Ci skrzypce, człowieku pierwotny
napiszesz kiedyś piosenki
w rzędy poustawiasz nuty
wydmuchasz je, wyszarpiesz, wystukasz.
Przyniosłam Ci perfumy, człowieku pierwotny
abyś ukrył zapach własnego ciała
nie przed wrogiem, ale samego siebie, dla mody.
Upodabnianie do natury nie bedzię niebezpieczne
kiedy nauczysz sie mówić, ubierać, pisać,
ewolucję przeskoczysz.
Mówię do Ciebie, człowieku pierwotny we mnie
o sztuce, teatrze, nauce
tyle jest piękna na świecie,
kultury, filozofów, muzyki
obrazów, wierszy, cnoty
Uczę Cię, człowieku pierwotny
a Ty, a Ty!
znów jesteś głodny


Ich brachte Dir ein Briefpapier, mein lieber Urmensch.
Irgendwann wirst Du schreiben lernen,
erzählst Du dann
wieso in der Höhle, genau an der Wand
kritzeltest Du einen Löwen.
Ich brachte Dir eine Geige, mein lieber Urmensch.
Eines Tages stellst du die Noten in Reihen
komponierst Du paar Lieder, pustest sie raus, klopfst du sie ab.
Ich brachte Dir Perfüm, mein Lieber Urmensch
um deinen Körpergeruch zu verdecken
für die Mode, nicht aus Angst vor dem Feind
Dich der Natur zu ähneln
wird nicht mehr gefährlich sein,
wenn Du das Reden lernst, das Feuer beherrschst,
überspringst die Evolutionskette
nur weil Du einen Daumen besitzst.
Ich rede mit Dir, mein lieber Urmensch in mir
es gibt doch so viel
Kultur, und Schönheit auf der Welt
Gedichte, Malerei, Philosophen und Art
Nobelpreisträger, Chemie,
Erfindungen, Tüchtigkeit
und du! Du!
musst hungrig sein!