Mo Tyle

Rozwiesiłam w sypialni

motyle.

W każdym pokoju pod sufitem

obrałam cały dzień 

ze światła. Bez
litośnie i z wielką radością.

Chmury chmury. I ciągłe to trzepotanie.

Może dobrzy są z nas ludzie

a może wszystko nam się tak tylko

wydaje. Uroiło

gdzieś komuś. Wieczorem

nad ranem bez dowodów

ktoś
w imię kogoś
innego

to prawie już

dogmat.

Rozwiesiłam w kuchni

motyle.

W mieście. Na każdym skrzyżowaniu

żeby milej było

pracującym paniom

i panom.

Rozwiesiłam w kościele

motyle.

Pewnie aktywiści 

wylegną zaraz tłumnie

bezrozumnie

bez skazy.

rozwiesiłam motyle

i tyle.